අවුරුද්දයි විබාගයයි

ඇවිදින් තවත් වසරක සව් සිරි මාසේ..
සතුටින් සිනහ බර වී කිංකිනි  වීසේ..
සිතකින් දකින සිරි සගවාගෙන රහසේ..
කොහොමින් විදින්නද අවුරුදු සිරි දේසේ..


පරිසර නැවුම් බව නොපෙනිණි පෙර වාගේ..
සුවබර පැතුම් නොදැනිණි මිහිරිවු රාගේ..
මගහැර සියල් මුදු මා හිර ගෙයි වාගේ..
නව ඉර නොදැක ඉන්නද පවකට මාගේ..


සැමදෙන එක්ව නිවසෙහි මුදු සිනහ සලා..
ඇදගෙන අලුත් පිලි අවුරුදු එලිය කළා..
පොත අත තියන් කවුළුව දෙස ඉදිමි බලා.. 
එරබදු නැගෙන තුරු වැල් මට විහිලු කළා..


මතකය ගලයි අවුරුදු මින් පෙර වසරේ..
සිටියෙමි ගැලී සතොසින් සැම හා මිහිරේ..
සිප් කඩයිම් අතර තැලි පොඩි වී අවරේ..
අවුරුදු සිහිනයකි ගෙවෙනා කල අතරේ..


විකසිත පැතුම් දී නවසර එලිය බලා..
මා පෙර කලෙදි සිත් සේ සිරි පැතුම් කළා..
අවුරුදු සිරිය කවියන් රස මිහිර කළා..
එනමුදු බැරිය කව නංවනු අසිරි බලා..


එකමුතුකම වැඩෙන සිංහල  අවුරුද්ද..
සැම සිත කවර සතුටක් නම් ගෙන දෙද්ද..
විදිනට නොලත් සුබ පැතුමන් සගැවෙද්ද..
මා පොත සමග ගැහි ගැහි අවුරුදු කම්ද..


පියමැන දිවියෙ අරුණලු වෙත දහිරි දෙපා..
හිස වෙත නොනිමි බර පැටවිණි විලස අපා..
අවුරුදු විබාගයකින් සැඟවලා සපා..
සරසවි අනේ මෙතරම් සිත රිදනු එපා..